Κρυμμένη στην άμμο της ερήμου έμενε για αιώνες η βραχοπολιτεία της Πέτρας στην Ιορδανία. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο εθνικό θησαυρό της Ιορδανίας που αποτελεί ένα μυστήριο. Με μόλις το 1/20 της αρχαίας πόλης να έχει ανασκαφεί μέχρι σήμερα, η γνώση μας για την Πέτρα αλλάζει μέρα με τη μέρα.
 |
| Το Μοναστήρι |
Το όνομα που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της πόλης, οι Ναβαταίοι, ήταν Ράκμου. Σύμφωνα με τον αρχαίο Έλληνα ιστορικό του 4ου αιώνα π.Χ. Ιερώνυμο από την Καρδία, το όνομα Πέτρα δόθηκε από τους Έλληνες εμπόρους επειδή οι κάτοικοι της πόλης γιόρταζαν την εποχή της άνοιξης μια θεότητα στην οποία προσέφεραν αγαθά ως θυσία, πάνω σε μια μεγάλη πέτρα. Η μεγάλη αυτή πέτρα βρίσκεται νοτιοδυτικά της αρχαίας πόλης. Ο πρώτος Δυτικός εξερευνητής που είδε την πόλη Πέτρα, μετά την εγκατάλειψη της από τους κατοίκους της, ήταν ο Ελβετός Γίοχαν Λούντβιχ Μπούρκχαρντ, ο οποίος έφυγε τον Αύγουστο του 1812 από τη Δαμασκό και μέσω της πόλης Αμμάν ταξίδεψε προς το νότο και προς το όρος Ααρών, στον τάφο του αδερφού του Μωυσή και πέρασε μέσα από την εγκαταλελειμμένη πόλη της Πέτρας όπου κατέγραψε όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία για αυτήν στο ταξιδιωτικό του ημερολόγιο το οποίο εκδόθηκε το 1822.
 |
| Το Θυσαυροφυλάκιο |
Γύρω απο την περιοχή της Πέτρας κατοικούσαν διάφοροι λαοί, η πρώτη μόνιμη εγκατάσταση έγινε την 9η χιλιετία π.Χ. Πριν από 2.000 χρόνια η Πέτρα ήταν σταυροδρόμι καραβανιών που περνούσαν φορτωμένα με μπαχαρικά, υφάσματα και αρώματα από την Ασία. Η πόλη αναπτύχθηκε ταχύτατα, φιλοξενώντας πάνω από 20.000 κατοίκους. Το θέατρο της πόλης είχε χωρητικότητα 4.000 θεατών, γεγονός που δείχνει το μέγεθος αλλά και το πολιτιστικό επίπεδο της Πέτρας. Ένας ισχυρός σεισμός ισοπέδωσε μεγάλο μέρος της πόλης, οι δρόμοι των καραβανιών άλλαξαν, ενω οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες που ήθελαν να αποφύγουν να πληρώνουν δασμούς στους Ναβαταίους για τα εμπορεύματα που μεταφέρονταν ακολουθησαν μια θαλάσσια οδό για τη μεταφορά των αγαθών, παρακάμπτοντας την Πέτρα. Αυτό σήμανε την αρχή του τέλους για τους Ναβαταίους. Ταυτόχρονα άρχισαν οι εισβολές των Σασσανιδών Περσών και κάθε λογής επιδρομείς επιτέθηκαν στην Πέτρα στερώντας της τα πλούτη της, ο πληθυσμός της Πέτρας άρχισε να την εγκαταλείπει, σιγά σιγά η πόλη σιώπησε με αποτέλεσμα στον επόμενο αιώνα να είναι ήδη μια πόλη φάντασμα που χάθηκε στη λήθη της ιστορίας.
 |
| Η Είσοδος |
Όλη η πόλη της Πέτρας με τα κτίσματα της είναι λαξευμένη πάνω σε μαλακά ψαμμιτικά πετρώματα και αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο ενός αξιοθαύμαστου πολιτισμού. Η αρχιτεκτονική της πόλης έχει έντονη την επίδραση των Ελλήνων και των Ρωμαίων, ειδικά των τελευταίων που αφού την κατέκτησαν ήθελαν να αφήσουν το στίγμα της εξουσίας τους. Υπάρχουν περίπου 800 διαφορετικά αξιοθέατα στον ευρύτερο χώρο της αρχαίας Πέτρας, εκ των οποίων 500 τάφοι. Τα πιο πρόσφατα ευρήματα είναι εντυπωσιακά, ένα συγκρότημα με πισίνα και λουτρά, μια βίλα ευγενούς, νέοι τάφοι δίπλα στο Θησαυροφυλάκιο, οι οποίοι δίνουν άλλη ερμηνεία στο μυστήριο της κατασκευής αυτού του κτιρίου και πολλά ακόμη που αλλάζουν συνεχώς τα δεδομένα. Το καλύτερα διατηρημένο κτίριο είναι το θησαυροφυλάκιο με μια πρόσοψη ύψους 40 μέτρων, πλούσια διακοσμημένη με κιόνες κορινθιακού ρυθμού και ανάγλυφες παραστάσεις. Στο εσωτερικό του υπάρχει μόνο ένα δωμάτιο, όπου σύμφωνα με μια εκδοχή γίνονταν οι ιεροτελεστίες προς τιμήν της θεάς Ισιδας, ενώ κατά μια άλλη υπήρχε κρυμμένος ένας αμύθητης αξίας θησαυρός. Το κτίσμα κατασκευάστηκε γύρω στο 85 π.Χ. στα χρόνια του βασιλιά Αρέθα του 3ου από Ελληνες τεχνίτες. Αλλα κτήρια που σώζονται είναι το Μοναστήρι, το ρωμαϊκό θέατρο χωρητικότητας 15000 ατόμων, τα λουτρά, ο εμπορικός δρόμος, ο βασιλικός τάφος της Υδρίας, ο τάφος του Ρωμαίου στρατιώτη, η πέτρα Ουμ-αλ-Μπιγιάρα, ο δρόμος Σικ που αποτελεί το πέρασμα για να μπει κανείς στην πόλη της Πέτρας με τοίχους ύψους 50 μέτρων και τέλος τη μεγάλη τελετουργική πλατεία Ζιμπ Ατούφ με δυο οβελίσκους ύψους 6 μέτρων αφιερωμένους στους Αλ-Ούτσα και Ντουσχάρα που ταυτίζονταν με την Αφροδίτη και το Δια αντίστοιχα. Η κύρια δίοδος για την Πέτρα είναι ένα στενό πέρασμα ανάμεσα στα βράχια και φαίνεται εκ πρώτης όψεως ως φαράγγι, στην πραγματικότητα είναι ένας ενιαίος βράχος με ύψος εκατοντάδων μέτρων που από σεισμούς άνοιξε στα δύο, αφήνοντας ένα κενό που σε κάποια σημεία δεν ξεπερνά τα δύο μέτρα πλάτος, κατά μήκος του φαραγγιού υπάρχουν ίχνη από ένα αρχαίο φράγμα και εκατοντάδες περίτεχνα λαξευτοί τάφοι με περίπλοκα σκαλίσματα. Νέα μυστικά έρχονται στην επιφάνεια κάθε μέρα, μέσα από τις σκαπάνες των αρχαιολόγων που πραγματοποιούν ανασκαφές στην περιοχή.
Δείτε το στο χάρτη:
ΠΗΓΗ:Wikipedia
