H Παραλία Ομάχα βρίσκεται στην ακτή της Νορμανδίας, στη Γαλλία και είναι γνωστή για την απόβαση της Νορμανδίας την 6η Ιουνίου 1944.
Στην πάραλια Ομάχα, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Γαλλία, έλαβε χώρα η επιχείρηση "απόβαση στη Νορμανδία". Θεωρείτε απο πολλούς η μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση όλων των εποχών.
Μήνες πριν την απόβαση στη Νορμανδία, οι συμμαχικές δυνάμεις εκτελούσαν πτήσεις στην περιοχή για να την καταγράψουν και να σχεδιάσουν την επιχείρηση. Ακόμα και το BBC επιστρατεύτηκε, απευθύνοντας δημόσιο κάλεσμα στους ανθρώπους για να στείλουν φωτογραφίες των ακτών από τη Νορβηγία μέχρι τα Πυρηναία. Μυστικές ομάδες ερευνούσαν τις ακτές ώστε να βρουν τις σωστές τοποθεσίες και πήραν μέχρι και δείγματα άμμου για να επιβεβαιώσουν ότι οι παραλίες μπορούσαν να αντέξουν των βάρος των συμμαχικών στρατιωτικών οχημάτων. Μετεωρολόγοι, μαθηματικοί και επιστήμονες κάθε ειδικότητας επιστρατεύτηκαν για να οριστεί η ημερομηνία της επιχείρησης. Το διάστημα 5 - 7 Ιουνίου κρίθηκε το καταλληλότερο για την απόβαση, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Βρετανού μαθηματικού Άρθουρ Τόμας, καθώς τότε η παλίρροια ήταν στο χαμηλότερο σημείο της και θα φαίνονταν τα κρυμμένα εμπόδια.
Την ημέρα της απόβασης με κωδική ονομασία "D-Day", 2 Μεραρχίες Πεζικού και 9 λόχοι Ρέιντζερς θα επιτεθόταν στη Ομάχα. Τα αρχικά κύματα της επίθεσης αποτελούνταν από άρματα, πεζικό και δυνάμεις μηχανικού. Σκοπός τους ήταν να μειώσουν την άμυνα και να επιτρέψουν στα μεγαλύτερα πλοία των επόμενων κυμάτων να φτάσουν στην ακτή. Tην απόβαση αμύνθηκε μια Γερμανική Μεραρχία, μεγάλο μέρος της οποίας αποτελούσαν ανεκπαίδευτοι έφηβοι και βετεράνοι. Από τους 12.020 άνδρες, μόνο 6.800 είχαν στρατιωτική εμπειρία και έπρεπε τώρα να υπερασπιστούν μέτωπο 53 χιλιομέτρων. Περιορισμένη στα δύο άκρα με απόκρημνα βράχια η παραλία Ομάχα μοιάζει με ημισέληνο. Η Γερμανική προετοιμασία με έλλειψη άμυνας υποδεικνύει πως το σχέδιο τους ήταν να σταματήσει η επίθεση στην παραλία. Υπήρχαν μόνο 4 γραμμές εμποδίων μέσα στο νερό και μια γραμμή κορμών σε συνδυασμό με αντιαρματικές νάρκες και συρματοπλέγματα 150μ από την ακτή, ενώ η περιοχή μέχρι το ανάχωμα ήταν διάσπαρτη με νάρκες κατά προσωπικού. Ο Χίτλερ δεν πίστευε ότι οι Σύμμαχοι θα επιχειρήσουν απόβαση στις Νορμανδικές ακτές και θεώρησε ότι η απόβαση που του γνωστοποιείται είναι ένας απλός αντιπερισπασμός. Έτσι ούτε συγκεντρώνει τις δυνάμεις του εκεί, ούτε και τις ενισχύει.
Ο στόχος των επιτηθέμενων ήταν να εκκενωθεί η παραλία μέσα σε 2 ώρες και τα τμήματα επίθεσης να αναδιοργανώνονταν. Η δύναμη που επρόκειτο να εκτελέσει το σχέδιο ανερχόταν σε 34.000 άνδρες και 3.300 οχήματα, με ναυτική υποστήριξη 2 θωρηκτών, 3 καταδρομικών, 12 αντιτορπιλικών και 105 άλλων πλοίων. Αυτά προέρχονταν κυρίως από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, της Βρετανίας και Γαλλίας. Η δύναμη απο αέρος υπολογίζεται στις 13.500 αεροσκάφη. Το 16ο σύνταγμα με 3.502 άνδρες και 295 οχήματα επιπλέον για την επίθεση, περιελάμβανε 9.828 στρατιώτες, 919 οχήματα και 48 άρματα. Για να μετακινηθεί αυτή η δύναμη χρειάστηκε 2 μεταφορικά πλοία, 6 αποβατικά, 53 αρματαγωγά, 5 μεγάλα αποβατικά πεζικού, 81 αποβατικά οχημάτων-προσωπικού, 18 βρετανικά αποβατικά τύπου, άλλα 13 αποβατικά διάφορων τύπων και 64 αμφίβια οχήματα. Η επιχείρηση διάπλου της Μάγχης όφειλε να οργανωθεί με μεγάλη προσοχή, καθώς υπήρχε ο κίνδυνος των Γερμανικών υποβρυχίων.
Παρά την προετοιμασία λίγα πήγαν σύμφωνα με το σχέδιο. 10 αποβατικά βυθίστηκαν από την θαλασσοταραχή, ενώ αρκετά σώθηκαν μόνο και μόνο επειδή οι επιβαίνοντες άδειαζαν το νερό με τα κράνη τους. Τα υπόλοιπα αποβατικά συνάντησαν επιζήσαντες με σωσίβια. Στις 05:50 αφού οι βάρκες πλησίασαν μερικά εκατοντάδες μέτρα από την ακτή ξεκίνησε και το πυρ προς αυτή, αλλά η πλειοψηφία των οβίδων έπευταν 2χλμ μακριά χωρίς να βοηθούν την απόβαση. Στις 06:00 τα κύματα έφταναν τα 2μ. και οι συνθήκες είχαν αποδυναμώσει τους άνδρες. 480 βομβαρδιστικά με 1.285 τόνους βομβών περνούν από πάνω τους και εξαιτίας της χαμηλής ορατότητας ρίχνουν τις βόμβες στα χωράφια. Η αποστολή είναι μια παταγώδης αποτυχία και οι Γερμανικές θέσεις άθικτες. Στις 06:25 το Μηχανικό φτάνει στην παραλία και το αποβατικό τους χτυπήθηκε, όλοι πέθαναν ή τραυματίστηκαν. Ήταν οι πρώτοι θάνατοι Αμερικανών στην Ομάχα. Στις 06:30 πρώτοι φτάνουν στην παραλία oι επίλεκτοι Ρέιντζερς και θα
αντιμετωπίσουν πρόβλημα αφού η πρωινή ομίχλη και ο καπνός από την φωτιά
των πλοίων δεν τους επιτρέπουν την αναγνώριση της στεριάς. Σε ορισμένους
τομείς δεν αποβιβάζεται κανείς και σε άλλους αποβιβάζονται περισσότεροι
λόχοι και ανακατεύονται. Από τους 9 λόχους, μόνο ένας και οι Ρέιντζερς
αποβιβάστηκαν εκεί που έπρεπε. Το Πεζικό αποβιβάστηκε 90μ μακριά
απο την ακτή και για να φτάσουν στη στεριά έπρεπε να προχωρήσουν μέσα στο νερό, το οποίο τους έφτανε στο λαιμό, βαριά φορτωμένοι, ενώ έπρεπε να αντέξουν και τα πυρά, από όπλα, όλμους, πυροβολικό και τα πολυβόλα των Γερμανών. Οι απώλειες ήταν μεγαλύτερες στα Ανατολικά, όπου τα διάσπαρτα τμήματα 3 λόχων έχασαν την μισή τους δύναμη, ενώ Δυτικά μέσα σε 15 λεπτά από την απόβαση του, ένας λόχος είχε διασκορπιστεί και οι επικεφαλής του ήταν στα περίπου 120 θύματα μέχρι εκείνη την ώρα, ενώ οι επιζώντες μειωνόταν αναζητώντας κάλυψη. Ο μικρότερος λόχος των Ρέιντζερς τα πήγε καλύτερα, αλλά έχασε επίσης την μισή του δύναμη. Το έδαφος Ανατολικά της Ομάχα με το ανάχωμα έδωσε προστασία στους 125 επιζώντες ώστε να οργανωθούν και να ξαναεπιτεθούν. Ήταν οι μόνοι κατά την διάρκεια της πρώτης επίθεσης που λειτούργησαν ως μονάδα. Όλοι οι άλλοι λόχοι ήταν στην καλύτεροι περίπτωση αποδιοργανωμένοι, ακέφαλοι και συγκεντρωμένοι πίσω από το ανάχωμα χωρίς καμία ελπίδα να εκπληρώσουν τους στόχους της επίθεσης. 5 ομάδες μηχανικού απο τις 16 έφτασαν, χωρίς Πεζικό να τους καλύπτει και κάτω από βαριά πυρά εργάστηκαν για να ανοίξουν δρόμους και να απομακρύνουν τα αμυντικά εμπόδια. Παρόλα αυτά κατάφεραν και άνοιξαν 6 διαδρόμους.
Με τους αρχικούς στόχους ανεκπλήρωτους, το δεύτερο και μεγαλύτερο κύμα επίθεσης έφερε ενισχύσεις και όπλα υποστήριξης στις 07:00 για να αντιμετωπίσει σχεδόν τις ίδιες δυσκολίες όπως και το πρώτο. Το μόνο πλεονέκτημα του δεύτερου κύματος ήταν ότι ήταν μεγαλύτερο, και έτσι τα πυρά των αμυνομένων ήταν λιγότερο συγκεντρωμένα. Οι επιζώντες του πρώτου κύματος δεν ήταν σε θέση να παρέχουν πυρά κάλυψης αποτελεσματικά, και κάποια νέα στρατεύματα που αποβιβάστηκαν υπέστησαν απώλειες ισάριθμες με αυτές του πρώτου κύματος. Μάχιμοι μηχανικοί αποβιβάστηκαν εκτός στόχου χωρίς τον εξοπλισμό τους, ενώ πολλά τζιπ και φορτηγά βούλιαξαν. Οι περισσότεροι ασύρματοι χάθηκαν, καθιστώντας το έργο της οργάνωσης ακόμη πιο δύσκολο. Εκτός από μερικά τανκς και διάσπαρτες ομάδες βαρέων όπλων, τα στρατεύματα επίθεσης είχαν μόνο τα προσωπικά όπλα τους, τα οποία, αφού σύρθηκαν στην άμμο, χρειάζονταν καθαρισμό προτού μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν. Πληγωμένοι άνδρες στην παραλία πνίγονταν από την εισερχόμενη παλίρροια.
Στις 13:35 η Γερμανική μεραρχία αναφέρει ότι η επίθεση είχε αποκρουστεί πίσω στη θάλασσα. Με θέα όλη την παραλία η Γερμανική αντίληψη ήταν ότι η η επίθεση είχε σταματήσει. Ωστόσο ενώ το σύνταγμα των Γερμανών ανέφερε ότι οι αποβάσεις είχαν ματαιωθεί, ζητούσε επίσης και ενισχύσεις αλλά το αίτημα δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί, επειδή η κατάσταση γινόταν όλο και πιο κρίσιμη για τους Γερμανούς στην ενδοχώρα. Το αρχικό σχέδιο ήταν υπό κατάρρευση. Οι περισσότεροι διοικητές είχαν σκοτωθεί ή ήταν απόντες. Σε ορισμένα σημεία, μικρές ομάδες ανδρών, μερικές φορές μαζεμένοι από διαφορετικούς λόχους,με διαφόρους τρόπους πείθονταν να εγκαταλείψουν τη σχετική ασφάλεια της κάλυψής τους, αρχίζοντας το εξουθενωτικό έργο της μείωσης των αμυνών στις κορυφές των βράχων. Οι επιζώντες από το πρώτο κύμα είχαν αναρριχηθεί στα βράχια και ενώθηκαν με λάθος αποβιβασμένα τμήματα. Αυτή η ομάδα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας πολιορκώντας και τελικά καταλαμβάνοντας ενα μέρος. Στις 07:50 ανοίχτηκαν κενά στο συρματόπλεγμα με κόπτες και στις 9:00 πάνω από 600 Αμερικανικοί είχαν φτάσει στην κορυφή των βράχων και προχωρούσαν στην ενδοχώρα. Οι άνδρες έχοντας φτάσει στην κορυφή παρεμποδίζονταν περισσότερο από τα ναρκοπέδια, παρά από τα εχθρικά πυρά. Συνέχισαν όμως την επίθεση.
Η μόνη υποστήριξη Πυροβολικού για τα στρατεύματα ήταν από το ναυτικό. Έχοντας να βρουν στόχους καλά κρυμμένους και με τον φόβο να χτυπήσουν τα στρατεύματά τους, τα μεγάλα όπλα των θωρηκτών και των ταχύπλοων σκαφών επικέντρωσαν τα πυρά στα πλάγια των παραλιών και στις 09:50 τα αντιτορπιλικά διατάχθηκαν να πλησιάσουν όσο πιο κοντά μπορούσαν. Μερικά πλησίασαν στα 900 μ και αρκετές φορές ακούμπησαν στον πάτο διατρέχοντας τον κίνδυνο να κολλήσουν! Οι Γερμανοί δυσκόλεψαν την Αμερικανική προέλαση στην ενδοχώρα. Ως παράδειγμα της αποτελεσματικότητας της Γερμανικής άμυνας, το τάγμα Ρέιντζερς διέκοψε την προέλασή του στην ενδοχώρα από μια μόνο θέση πολυβόλου, κρυμμένη σε ένα διαχωριστικό φράχτη. Ωστόσο, μέχρι το τέλος της ημέρας, τα στρατεύματα είχαν πάρει τις κατάλληλες θέσεις ώστε να αρχίσουν την προέλαση προς τη Γαλλική ενδοχώρα.
Ένας στρατηγός, μιλώντας στα στρατεύματα που προετοιμάζονταν στην Αγγλία για την απόβαση, υποσχέθηκε στους στρατιώτες ότι οι Γερμανοί στην παραλία θα δέχονταν ναυτικό βομβαρδισμό πριν από την αποβίβαση. Επίσης είπε "Άνδρες θα πρέπει να θεωρείτε τον εαυτό σας τυχερό. Θα έχετε την ευκαιρία να δείτε από κοντά το μεγαλύτερο σόου στον πλανήτη!". Ο υποναύαρχος Τζον Χολ αποδοκίμασε το μέγεθος του βομβαρδισμού που γινόταν από αέρα και θάλασσα και μια μεταγενέστερη ανάλυση της ναυτικής υποστήριξης πριν την απόβαση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ναυτικό είχε παράσχει ανεπαρκή βομβαρδισμό. Ο ιστορικός Άντριαν Λιούις υποθέτει ότι οι Αμερικανικές απώλειες θα ήταν πολύ λιγότερες αν υπήρχε μια μεγαλύτερη υποστήριξη από θαλάσσης. Οι νεκροί από την επιχείρηση υπολογίζονται ανάμεσα σε 2.500 και 4.000 στρατιώτες για τους συμμάχους και περίπου 9.000 για τους Γερμανούς. Παρά τις απώλειες των συμμάχων η επιχείρηση κρίθηκε επιτυχημένη και επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την νικηφόρα έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου για τους συμμάχους. Έντεκα μήνες μετά την απόβαση, στις 9 Μαΐου 1945, η Γερμανοί συνθηκολόγησαν άνευ όρων.
Στην απόβαση στη Νορμανδία συμμετείχαν 2 Ελληνικά πλοία του τότε Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού, οι κορβέτες "Τομπάζης" και "Κριεζής", με πλήρωμα 155 ανδρών. Κυβερνήτης του πρώτου πλοίου ήταν ο Πλωτάρχης Γεώργιος Παναγιωτόπουλος και του δεύτερου ο Δημήτριος Κιοσσές, μετέπειτα ναύαρχος και Αρχηγός του Γεν. Επιτ. Ναυτικού. Ο ύπαρχος του "Κριεζής" Γρηγόριος Παυλάκης τιμήθηκε το 2004 με τον τίτλο του Ιππότη της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας σε επετειακή τελετή που έγινε στη Γαλλία.Δείτε το στο streetview
Δείτε το στο χάρτη:
ΠΗΓΗ:Wikipedia